Półwiecze ESA

     ESA (European Space Agency) czyli Europejska Agencja Kosmiczna jest międzynarodową organizacją, w skład której wchodzi 20 państw członkowskich. Samej organizacji nie trzeba specjalnie przedstawiać, jednak warto wspomnieć kilka słów o historii i planach na przyszłość ESA, szczególnie gdy mamy okrągłą rocznicę.  

Źródło:ESA

     Agencja powstała co prawda w 1975 roku, jednak faktyczne narodziny datowane są na rok 1964, kiedy zostały połączone dwie organizacje:

1. Europejskiej Organizacji Badań Kosmicznych (ESRO – European Space Research Organization), która zajmowała się badaniami przestrzeni kosmicznej oraz budową satelitów i instrumentów pokładowych na potrzeby przeprowadzanych misji.
   
  



                                                                                    Źródło:ESA

     ESRO została utworzona 20 marca 1964 przez 10 europejskich krajów [Belgia, Dania, Francja, (Republika Federalna), Niemcy, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria i Wielka Brytania] z dwoma krajami zachowującymi status obserwatora [Austria i Norwegia]. ERSO przeprowadziła wiele udanych projektów badawczych, m.in.:

• wystrzelenie 168 rakiet meteorologicznych, które miały za zadanie badanie atmosfery ziemskiej;
• ESRO I i ESRO II, które badały odpowiednio zjawiska zorzy polarnej i jonosfery oraz Słońca i promieniowania kosmicznego;
• COS-B – misja polegająca na rejestracji kosmicznego promieniowania gamma
• eksperyment GEOS poświęcony badaniom magnetosferycznym;
• EXOSAT, czyli satelitarne obserwatorium rentgenowskie, które w ciągu 3 lat wykonało 1780 obserwacji w rentgenowskim paśmie promieniowania większości obiektów astronomicznych np. aktywnych jąder galaktyk, białych karów czy pozostałości po supernowych;
• wspólnie z NASA projekt ISEE-2 przeznaczony do badania oddziaływania pomiędzy ziemskim polem magnetycznym a wiatrem słonecznym;

     Oczywiście nie było aż tak dobrze, ze względu na różnice i kłótnie polityczne pomiędzy państwami członkowskimi niektóre projekty nie zostały dokończone (Program TD) albo w ogóle nie weszły w życie (LAS).

2. Europejskiej Organizacji Rozwoju Rakiet Nośnych (ELDO – European Launcher Development Organisation ), której głównym zadaniem było opracowanie i budowa rakiety nośnej.

                                                                               Źródło:ESA

     Do ELDO przystąpiły Belgia, Francja, Holandia, Niemcy, Wielka Brytania, Włochy oraz jako członek stowarzyszony Australia, która udostępniła poligon rakietowy. Organizacja ta miała mniej sukcesów, z dziewięciu rzeczywistych startów rakiety EUROPA - tylko cztery były udane. Następnie po przeprowadzce na francuski kosmodrom do Kourou w Gujanie Francuskiej i przeprowadzeniu kolejnej nieudanej próby wystrzelenia rakiety oraz wycofaniu się z programu Wielkiej Brytanii zawieszono projekt EUROPA.

                                                         Źródło:ESA

     Utworzenie Europejskiej Agencji Kosmicznej podpisało 10 sygnatariuszy: Belgia, Dania, Francja, Niemcy, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria i Wielka Brytania. Obecnie w skład ESA wchodzi 20 państw członkowskich, do w/w dołączyły Austria, Czechy, Finlandia, Grecja, Irlandia, Luksemburg, Norwegia, Polska (od 19 listopada 2012), Portugalia, Rumunia, oraz jako członek stowarzyszony Kanada, a kolejne chcą stać się pełnoprawnymi członkami Agencji.

     Aktualnie organizacja zatrudnia ok. 2000 osób w czterech głównych ośrodkach: ESTEC (European Space Research and Technology Centre), ESRIN (European Space Research Institute), ESOC (European Space Operations Centre), EAC (European Astronauts Centre).

    Według artykułu II konwencji o utworzeniu ESA celem Europejskiej Agencji Kosmicznej jest zapewnienie i promowanie, wyłącznie w celach pokojowych, współpracy między państwami europejskimi w dziedzinie badań kosmicznych i technologii oraz ich zastosowań kosmicznych, wykorzystując je do celów naukowych.

Galileo

Źródło:ESA

     Ilość programów i misji zakończonych oraz trwających obecnie wykonywanych przez ESA jest duża, dlatego też ograniczę się do kilku najbardziej znanych, np.

• satelitarny system różnicowy wspierający GPS i GLONASS – EGNOS
  
• system nawigacji satelitarnej Galileo
  
• teleskopy kosmiczne Plancka, Herschela oraz przy współpracy z NASA Teleskop Hubble`a
  
• satelity Hipparcos, Mars Express, Rosetta (która w tym roku ma zaplanowane lądowanie na komecie 67P/Czuriumow-Gierasimienko), Venus Express, SOHO, Giotto
  
• misje, które dzięki zebranym informacjom mają szersze zastosowanie w analizach gisowych i teledetekcyjnych: Proba, CryoSat, Envisat, ERS.
  

Envisat
                                                                                        Źródło:ESA

     Natomiast wśród najbardziej oczekiwanych przyszłych misji należy projekt Sentinel, którego pierwszy satelita Sentinel-1 zostanie wystrzelony za niewiele ponad 2 tygodnie – 3 kwietnia 2014r. Więcej o misji Sentinel można znaleźć w poście Misja kosmiczna Sentinel.

Sentinel-1

Źródło: ESA

     ESA jak na pięćdziesiątkę trzyma się całkiem dobrze i nie zwalnia. Pozostaje tylko życzyć spełnienia wszystkich planów i opracowywania nowych.